San Francisco de Asis

Iqbal Masih

Iqbal Masih 1982an jaio zen. Haren aitak hamabi dolarren truke saldu ondoren, bost urte zituela, oso egoera txarreko lanean hasi zen.
Iqbal egunero ia hamabi orduz ehungailu batera ehustuta lan egitera behartu zuten. Egunean rupia bateko soldata zuen, egungo euroko hiru zentimo, alegia.1992ko egun batean, fabrika-espetxetik ihes egitea erabaki zuen eta Ume Langileen Askatasunerako Frontearen manifestazio batean parte hartu zuen beste ume batzuekin batera. Askatasunaren Eguna ospatzeko antolatutako manifestazio horretan, Iqbal bere kabuz hasi zen bere istorioa eta alfonbra fabrikako beste umeek jasaten zuten sufrimendua kontatzen.

1995eko apirilaren 16an, Pazkoko egun batean, bere amonaren etxetik gertu zegoen hondartza batean bere kometarekin jolasten ari zenean, Iqbal erail zuten,12 urte zituela. Hiltzaileen kontrako epaiketak ez zituen erailketaren xehetasunak guztiz argitu, baina garbi gelditu zen bertako “alfonbra mafia”ko sikario batek hil zuela.

DD.HH

Atzo, emakume bat etorri zen DD.HHetan espeziliziatuta. Bi ordu egon ginen berarekin, eta lehenengo orduan erakutsi zigun nola piktograma bat egitea. Denok marraztu genuen gure etxean bizitzen ziren partaideak eta guztiok edo ia guztiok hiru edo lau pertsona zeunden bizitzen etxean. Gero, lehenengo orduan ere bai, irakurri zigun ipuin bat nola bizitzen zuen familia etxean. Denok, parte hartzen zuten eta inork ez zuen jolasten, tokatzen zaionean erratza pasatzea, arropa lisatzea edo oheak egitea.
Aitak ere bai egiten zuen gauzak,eta ez zuen bakarrik egiten guztia amak beti bezala, aurrak eta aitak ere.
Hori bukatzerakoan, errekreora joan ginen jolastera.
Bigarren orduan, paper bat banatu zuen bakoitzari, eskubideak jartzeko eta gure betebeharak ipintzeko. Adibidez: Elisa esaten badu nik jarri dudan eskubide edo betebehar bat, nik altzatu behar dut eskua.
Ondoren, arbelean ipini zuen kartulina bat ipintzen zuela: derechos albo batean eta hor hiru edo lau hitz gehiago. Beste alboan, responsabilidades jartzen zuen, eta hor ipintzen zuen nolako responsabilitateak daukagun.
Azkenean

Bakea munduan ez da ezinezkoa

Nik uste dut ezetz. Izakiak aurrerapen teknologiko handiak egin ditu baina bakearen aldetik ez dugu asko aurreratu. Gerra asko egiten jarraitzen baitugu.
Pertsona batzuek gerrak gustuko dituzte eta jendea hiltzea ez zaie bat ere axola. Nire ustez, pertsona horiek oso oker daude. Gerrak normalean ez dira inoren gustuko eta gainera, ezer egin ez duten pertsona multzo handiak hiltzen dira. Iraken egon den gatazkan, adibidez, milaka haur hil dira 14 urtetik behera eta hori, oso bidegabea iruditzen zait. Hortaz , gatazka horiek eragotzi egin behar ditugu.
Gerrak bukatzean ume asko umezurtz geratzen dira, hau da, ama eta aitarik gabe. Nire ustez, hori oso zuzengabea da. Beraiek familia bat izateko eskubide berdina baitute. Gerretan egon diren herrialde gehienetako haurrak umezurtz geratu dira. Horren ondorioz, diru laguntzak bidaltzea ez legokeela gaizki esan dezaket edo bestela horietako haur bat seme/alabatzat hartu.

GOSEAREN KONTRA.

Da ong bat umeei eta pertsonak ez dutenak janaria ematea . Munduan pertsona asko ez daukate janaririk eta ong hau laguntzen die baina asko eta asko ezin dute ezer jan. Bakarrik 35 boluntario daude laguntzeko. Ez badute jaten, ume asko hiltzen dira eta gurasoek enfermetate asko hartu eta baita hil egiten dira.

Amaia Modrego etorri zen guri irakasateko ze afortunatuta garen daukaguna edukitzeko. Congora joan zen, medikua da hospital batean eta umeei zaintzen du. Argazkiko bi ume hauek, hospitalean daude zeren ez dute jateko eta oso argalak daudelako.
Familia asko ez dute dirurik ordaintzeko hospitalea, eta batzuetan hiltzen dira horren erruz.
Pertsona asko arrantzaleak dira, baina ibai horiek kutsatuta daude minen erruz. Bakarrik 3 edo 2 euro irabazten dute, bere lana egiterakoan.

Agur 2008!!

2oo8 urte oso ona izan da, eta nik bakarrik eskatzen diot 2009ri osasun ona izatea eta urte oso ona izatea 2oo8 bezala.